Zagrożenia dla przyrody

Od czasów rewolucji przemysłowej to człowiek ma największy wpływ na kształtowanie środowiska, a intensywny rozwój cywilizacyjny bezpośrednio wiąże się z jego przekształcaniem. Na skalę globalną środowisko ulega drastycznym zmianom, w wyniku których dochodzi do nieodwracalnych zmian. 50 lat po rewolucji przemysłowej świat zmienił się do tego stopnia, że sprawy dalszego rozwoju świata w kontekście niszczenia środowiska zyskały rangę międzynarodową. W 1992 roku na „Szczycie Ziemi” przedstawiciele niemal wszystkich państw na świecie spotkali się by ustalić, że dalszy rozwój cywilizacyjny powinien odbywać się z poszanowaniem otaczającego środowiska i z myślą o zachowaniu takim jaki jest dla przyszłych pokoleń. Taki sposób działania państw nazwano „zrównoważonym rozwojem”. W Polsce zasada zrównoważonego rozwoju zyskała rangę konstytucyjną – została zapisana w art. 5 konstytucji RP, a definicja zrównoważonego rozwoju znalazła się w ustawie Prawo Ochrony Środowiska:

Zrównoważony rozwój jest to taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych, z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych, w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub obywateli zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń

Działalność człowieka wpływa na wiele elementów środowiska tj. wodę, glebę, powietrze atmosferyczne, ale również na świat przyrody. Ponieważ pierwsze trzy elementy bezpośrednio wiążą się z jakością życia ludzi tj. dbamy o wodę, gdyż na co dzień używamy jej do podstawowych czynności życiowych, dbamy o jakość gleb, gdyż chcemy mieć zdrową żywność, która na niej wyrasta, dbamy o powietrze bo chcemy oddychać niezanieczyszczonym i świeżym powietrzem, tak dbanie o przyrodę często schodzi na drugi plan i zapominamy o nim w kontekście ochrony środowiska. W ostatnich latach, dzięki prowadzonej „edukacji ekologicznej” sposób myślenia społeczeństwa zmienia się na korzyść Środowiska. Edukacja ta kładzie nacisk na takie elementy jak przeciwdziałanie zaśmiecaniu, oszczędzanie wody czy energii, natomiast nie buduje ona w wystarczającym stopniu świadomości zagrożeń dla przyrody ze strony działalności ludzi.

Jakie są to zagrożenia ?

Jednym z najpoważniejszych zagrożeń dla przyrody ze strony działalności ludzkiej jest niszczenie siedlisk przyrodniczych.

Siedlisko przyrodnicze to miejsce, o określonej powierzchni, specyficznych warunkach klimatycznych i glebowych, które jest odpowiednie dla życia roślin i zwierząt.

W kontekście ochrony poszczególnych gatunków, niezwykle istotne jest zachowanie specyficznych warunków klimatycznych i glebowych. W przypadku gatunków wrażliwych jakiekolwiek zmiany tych warunków mogą prowadzić do wycofania się gatunku z danego siedliska lub jego wyginięcie. O stanie danego gatunku może decydować również powierzchnia siedliska i zachowanie naturalnych korytarzy ekologicznych pomiędzy poszczególnymi siedliskami.

Realizacja inwestycji budowlanych, szczególnie rozwój nowej infrastruktury drogowej, prowadzi do konfliktów na tle niszczenia siedlisk przyrodniczych. Ale to nie tylko inwestycje liniowe, ale także rozwój budownictwa na obrzeżach miast, regulacja rzek, osuszanie mokradeł i niszczenie torfowisk prowadzą do bezpowrotnego niszczenia siedlisk przyrodniczych. Wraz z nimi giną rzadkie i wymierające gatunki zwierząt, roślin i grzybów.

Ingerencja w najbardziej różnorodne pod kątem przyrodniczym ekosystemy takie jak lasy zbliżone do naturalnych oraz naturalne doliny rzeczne i mokradła jest kolejnym istotnym zagrożeniem dla przyrody.